وفتیکه جنگ بهانه ای میشود که نان منافع اقتصادی را گرم نگاه دارد!
دموکراسی را باید انتظار کشید؟!
دیشب تلویزیون آرته یک برنامه در مورد جنگ در عراق نشان میداد. عنوان این برنامه این بود که جرا ما میجنگیم ؟ بطور خلاصه اینچنین نشان میداد که چگونه منافع اقتصادی" سرمایه داران ، بخش صنعت و نظامی" یکباره به صورت ماشین " تولید فکر و ایده جدید" در می اید، بازتولید این افکار در زبان سیاستمداران امریکائی هویدا میشود و بعد هم اشاعه این افکار در رسانه های خبری جریان پیدا میکند.
خلع سلاح و کاهش تسلیحات نظامی به فراموشی سپرده شده است. در سال گذشته بودجه نظامی در امریکا 400 ملیارد دلار بوده است و مخارج نظامی امریکا 40 % بودجه نظامی کل جهان میاشد.در سال 1961 ایزن هاور ریس جمهور سابق امریکا در اخرین سخنرانی خداحافظیش در مورد کمپلکس نفوذ و تاثیر "بخش صنایع" و "بخش نظامی و میلتاریزم" بر روی سیاست اخطار کرد. بعد از 40 سال به نظر میرسد که حق با ایزن هاور بود که در این مورد اخطار داده بود.
در جنگ عراق علاوه بر نیروی های نظامی امریکائی از گروه ها و شرکتهای خصوصی شبه نظامی، جهت مقاصد حفاظتی و نظامی، بازجوئی ها و شکنجه! استفاده میشود. شرکتهای مختلف از سراسر جهان برای جنگ و پول در آوردن با هم رقابت میکنند. سربازان جیره خواری که مهمترین انگیزه شان پول در آوردن و ماجرجوئی است. عده ای از این سربازان جیره خوار ماهانه بین 6000 تا
20000 یورو حقوق میگیرند.

در عراق خلا امنیتی است و از طرفی قرار داد های بازسازی ، قرارداد های نفتی بسته میشود، و شرکتها و کنسولان خارجی میخواهند در این قراردادها سهیم باشند و همین مسئله بازار شرکتهای خصوصی" حفاظتی و بادی گاردی" را داغ نگاه داشته است.
از طرفی میگفتند که استفاده از شرکتهای خصوصی حفاظتی این سود را دارد که امار تلف شدگان و قربانیان درگیری ها در امار نظامیان نیروی ائتلافی درعراق حساب نمی شود.
از طرفی هزینه دفن و کفن افراد این شرکتها حفاظتی برای امریکا ارزانتر از سربازان امریکائی میباشد.و کسی دولت را مورد مواخذه قرار نمیدهد و یا دولت در این رابطه خود را موظف پاسخگویی نمی داند.

طبق امار 15000 سربازجیره بگیر از طرف 80 شرکت خصوصی حفاظتی در عراق فعال میباشند.
در قسمتی ازدیگر مستند خبری پدر یکی از قربانیان 11 سپتامبر را نشان میداد. اوئل جنگ با عراق طرفدار سرسخت جنگ امریکا علیه عراق بود . چون طبق اخبار آن زمان در رسانه های جمعی میگفتند که صدام حسین سلاح های کشتار جمعی دارد و با گروه القاعده هم ارتباط دارد.
این پدر درخواست کرده بود که اولین بمب هائی که بر روی خاک عراق پرتاب میشود نام فرزند قربانیش بر روی یکی از این بمب ها نوشته شود. خواسته این پدر براورده میشود. اسم پسرقربانی ترور 11 سپتامبر بر روی یکی از بمب ها نوشته میشود
بعد ها وقتیکه سلاح کشتار جمعی پیدا نشد و ارتباط صدام والقاعده هم به صورت مشخص ثابت نشد. این پدر احساس عذاب وجدان داشت و از اینکه گول حرفهای سیاستمداران جنگ طلب قرار گرفته احساس ناراحتی و نارضایتی نسبت این سیاستمداران میکرد. و اینکه دیگر اعتمادی به گفته آنان ندارد.....

لینک مربوط به این برنامه البته به المانی
این فیلم
why we fight?
به کارگردانی
Eugene Jerecki
ساخته شد و برنده جایزه گراند جوری فیلم های مستند شده است.