خرماي بم در بازار هفتگي پاريس

بعد از زلزله بم ، دلرزه و پس لرزه هاي قلبي، مرا از دل و دماغ سفر انداخته بود . اما چه بايد كرد تا اندازه اي ميشود كمك كرد و ديگر ...
طبق برنامه اي از خيلي وقت پيش ريخته بوديم براي چند روزي رفته بوديم پاريس

بازار هفته توي يكي از خيابانهاي پاريس بود ، در اين چهارشنبه بازار فروشنده هاي خياباني ماهي ، ميوه ، لباس ، كالباس ، پنير ، خرما ، انبه و زيتون و ادويجات و كلي چيزاي ديگه ميفروختند، از همه اين چيزا كارتن خرماي بم توجه مرا به خود جلب كرد، توجه كه چي ؟! پس لرزه قلبي بود ، يادم به نوشته اي تو وب لاگ قاصدك امد كه نوشته بود
فردا خرماي بم بوي كافور و خاك را خواهد داد
......
اين زمين گرد نيست. اگر گرد است كه بايد شعاع يكساني داشته باشد اين خورشيد كه بر زمين مي تابد. كدام برابري وقتي كه آفتاب بر جنازه هاي باد كرده مي تابد و جواني بوي مرگ مي گيرد .زمين گرد نيست. صاف است و پاره پاره و همه چيز بو و مزهُ غبار مي دهد.
مي داني؟
زمين گرد نيست. زمين نمي چرخد و من فرزند نسل ناتمام خاك نالاني هستم كه گوركنانش خاك ارگ بم را بر پيشاني كودكان مرده مي پاشند. حالا خوشه هاي خرما تا ابد طعم خاك دارند و بوي كافور.
......
به اميد به كف اوردن لقمه ناني و به سر كردن زندگي در خانه خشتي
چه دستان كارگر باغباني اين خرما ها را دست چين كرده بود ، به عنوان خرماي صادراتي بسته بندي كرده بود
shargh dates
best quality
با كدامين استاندارد خانه خشتي تان ساخته شده بود، تو كه با دستانت بهترين خرما را دست چين ميكردي كه داراندگان خانه امن در گوشه ديگر سير دنيا نشسته شهد شيرين سياه دانه خرما را تناول كنند به لذت بنشينند و بي انكه بدانند از كدام نا كجا آبادي مي ايد

يادم امد به نوشته عماد الدين باقي در سر مقاله شرق نوشته بود
....
بم را پيش از غم اخير چشمي نمي ديد چنان كه مردماني كه در تهران گواراترين آب شيرين را مي نوشند نمي دانند هزاران تن در اطراف سيستان و بلوچستان و چابهار و روستاها و كپرهاي آن نه آب استحمام كه از آب شرب هم محرومند و با زندگي قطره اي و آب آلوده خو كرده اند. نگارنده در سفري تحقيقاتي به اين نقاط دور افتاده و فراموش شده به چشم ديد كه كودكان آب انباري را كه زالو در آن جولان مي دهد مي نوشند.
در كردستان و كرمانشاه با سوء تغذيه دست و پنجه نرم مي كنند و در بوشهر مردمان بسياري بر روي طلاي سياه اما در كپرها و آلونك ها نشسته اند.
آيا بايد چون بم ناقوس ويراني و مرگ به صدا درآيد تا به گوش مان برسد و همدردي مان را برانگيزد. امروز مرگ و ويراني خاموش و بي هياهو در گوشه گوشه اين سرزمين جريان دارد و شايد چون به چشم مركزنشينان نمي آيد گويي وجود ندارد. شماري زنداني نيز در گورستان زندگان بسر مي برند كه بسياري شان خطاكارند نه مجرم و مستحق زندان
سرمقاله شرق غم بم
......
جعبه هاي نيم كيلوئي خرما انباشته شده بر روي هم ، بم ديگر كلمه اي نبود ، نه نا آشنا، تو بي مناسب يا مناسبت نگفتي كه بم مثل غم
يادم مياد به تفسير هاي كه توسط كارشناسان آلماني ميشد از پيشگيري از زلزله ، كه يه جورهائي ميشه جلو امار تلفات اينچنيني رو گرفت ، ميگفت سقف ها نبايد انچنان سنگين باشه كه خرابي ان باعث مر گ و مير شود و ديوارها بايستي پيوستگي محكمتري با يكديگر .... داشته باشند و ....!
با چشمان ديگري مينگرم به خرما هاي همسايه بم ، خرماهاي الجزايري و .... ، با چه زحمتي كاشت و برداشت شده و اين مهاجران از سرزمين هاي كشورهاي مستعمره فرانسه سابق چگونه ميگذرانند در سرزمين استعمارگر ديروز پاريس شهر زيبا ، عروس اروپا ، خيابان شانزاليزه ، لوكس و زرق و برق در تعطيلات بعد از كريسمس و اغاز سال مسيحي ،خيابانها پر از توريست و ادميان در حال گردش و گوشه و كنار اين شهر نشانهائي از فرهنگ و تمدن اروپا با قدمت هاي چند صد ساله
ارك بم را به ياد مي اورم ، و خبر فرو ريختنش، چند روز پيش هم دلم از اين غم دست داده ها گرفته بود و چه هواي يك اهنگ دشتي كرده بود
دلم تنگ و زمين تنگ اسمون تنگ
فلك با بخت مو داره سر جنگ
فلك با بخت مو جنگ چه داره
كه بارم شيشه و همصحبتم سنگ

چه متروهائي ساختند ، انگار يه شهر زير زميني و چه محكم و چه عمقي ، حسرت ميخورم ار تمدن و فرهنگي كه عقب مانده و با هيچ شعاري هم جبران مافات عقب افتادگي از قافله تمدن هم نميشود و نه گناه را فقط به گردن اين و آن نميتوان انداخت. نسلي و خاندان هائي اجنبي و غير اجنبي و .... دلم هواي كتاب تاريخ كرده نه انگونه كه نوشته اند كه انگونه كه بود. و تاريخ معاصر هم درشتاب
چند سال و چگونه در جنگ به تحليل رفتيم و بعد هم وامانده
درصد صادرات اسلحه به عراق در زمان جنگ ايران و عراق ، در سال 1980 ركورد %40 از صادرات نطامي فرانسه را به خود اختصاص ميداده است. شريك جرمان غربي كه از محاكمه عادلانه صدام هم دلخوشي ندارند